ای منـتـظـرْ؛ اجـابت من بـر دعـای تو           دل بُـرده از تـمـامـی عـالـم صـدای تو

من خـالـق تو هستم و تو عـبـد پـاك من           تو كشتۀ من هستی و من خـون بهای تو

از لحظه ای كه دست ز هستی كشیده ای           تو ماه گشته ای و در بغل ماست جای تو

هر جا؛جای توست تجلّای حُسن ماست           هر دل كه جای ماست بُوَد كـربلای تو

گـودال قـتـلـگـاهِ تو بـزم وصال مـاست           لبـخـنـد مـاست در دهـن زخـم هـای تـو

تو تشنۀ وصال من هستی،فرات چیست؟           دریـاست تـشنه كـام لـب جـان فـزای تـو

از چشمه های زخم تو جاری ست خون ما           در دست ماست تا صف محشر لوای تو

تو فخـر می كنی كه مرا بنـده ای حسین           من دارم افـتـخـار كه هـستـم خـدای تو

تو در میان خـون؛ مـناجات كن حـسین           تـا بـشنـوم دوبـاره صــدای دعــای تـو

باشد به یك زیـارت تو صد هـزار حج           ای صد هزار مروه؛ صفا در صفای تو

توهستِ خویش در ره من دادی ای حسین           من نیز هست خویش بـریزم به پای تو

بانگ انا الغـریب تو اتـمام حجت است           تـو نـیــسـتـی غـریـب مـنـم آشـنـای تو

تو بـر فـراز نـیـزه بـبـر نـام من به لب           من بر سـریـر عـرش بخـوانم ثـنای تو

سـوز تـو را به سـیـنـۀ "میثم" نهـاده ایم           گرم است با شـرارۀ شعرش عـزای تو